Gelecek Kaygısı

Malum, dönemin ortalarına doğru gelmişken, hem evime gidip biraz tatil yapmak, hem de bu yıl 16.sı düzenlenen Ulusal Psikoloji Kongresi'ne katılmak için Mersin'e geldim, fakat bilmeniz gereken bir şey var ki, burda hava çok kötü.. Özellikle kongreye katılacak olanlar hiç heveslenmesinler, şöyle sıcak olacak, sandaletlerimizi mi götürsek, bikinimizi alsak da denize mi girsek diye hiç düşünmesinler. Öyle bir yağmur yağdı ki dün, bugün evden kımıldayamayacağımı düşündüm. Neyseki öyle olmadı. Bilmiyorum belki hava bir sürpriz yapar ve sıcak yüzünü gösterir bize kongre günlerinde.

Aslında anlatacağım şey pek farklıydı, hani öyle bir giriş olsun dedim. Mezun olmaya yaklaşmışken, acaba hangi alanda yüksek lisans yapmalı, hangi alanda çalışmalıyım diye düşünürken, gelişim psikoloji hep ilgimi çeken bir alan olmuştu. Bugün daha iki-buçuk yaşında olan kuzenimi hareketli olduğu için çocuk psikiyatriye götürdük ve böylece ortamı da az çok görmüş oldum. Ve anladım ki ben ne devlette ne de gelişimde çalışabilirmişim. Benim için öyle kötü bir ortamdı ki.. Bilirsiniz devlet hastanelerinde zaten uzun sıralar, saatlerce bekleyişler, kötü muamele ve daha cabası varken, bir de o çocukların halini görünce geleceğe dair bütün ümidimi yitirdim. Tabi dışardan bakarken böyle, peki ya içerdeki psikiyatrist için ne demeli? Belki o yerinde rahat, sonuçta kendi rahat odasında sırayla içeriye hastalarını alırken, dışardaki insanların ne kadar zamandır, ne şartlarda beklediklerini önemsemiyordur bile. Ama sonuç benim için bir hüsrandı, pes etmişim gibi görünse de bu şekilde bir iş hayatım olsun istemediğime karar verdim. Ve tabi ki kuzenimin de o yaşlardaki bir çocuk için normal hareketlilikte olduğu, araştırma çağında olduğu için bunları yapabileceği de söylendikten sonra hastaneden bir nevi kaçarak ayrıldık. :)

Şimdilik bir adım daha gelecek planlarıma doğru adım attım sanırım. Tabi böyle böyle hiçbir alanı beğenmezsem nolur bilemiyorum. O kadar da olmaz di mi? :o Yoksa bir psikologa mı görünmeliyim?

Ne? Yoksa ben de mi o gelecek kaygısını bolca yaşayan gençlerden oldum?

Hayııırr !!


4 yorum:

beisa~ dedi ki...

öf pöf! karar verdim, bi daha mezun olmicam! :p

fatoş' dedi ki...

bence de :(
mezun olmayalım..
o diil de yaşlanıyoruz gibi hissediorum hani :p

Melike dedi ki...

2 yıllık bir psikolog olarak... sanırım azıcık faydam dokunabilir :)) insan yolunu çizerken kafası karışır, normaldir bu:) mersin'de olmayı çok isterdim. benim için de tadını çıkarınız efenim:)

beisa~ dedi ki...

:) hem de nasıl dokunur faydan, bu sıralar ne yapacağımızı şaşırıoruz cidden. gerçi okuldan uzak kalınca, baya sakinleşiyorum ben. çevremde telaşlı son sınıf öğrencilerini görmek hiç rahatlatıcı olmuyormuş, bi günde anladım bunu.

bundan sonra, yakın arkadaşlarımdan başkasıyla konuşmicam bu konuda. sorunlarımla, kaçarak baş ediyorum :p evet.