Hiç artistic bi insan değilim ya! Olsa olsa scientific olur benden... İlerde birilerinin benim de kapıma "NERD!" yazma planları yapmasından korkuyorum. Çevremdeki herkes, ortaokuldan kalma yeteneklerimin hala var olduğunu sanıyor. Tamam, o kadar kötü değil aslında, liseden kalma desek daha doğru :)
Koro seçmelerine giriyorum mesela, bölüm dışı seçmeli ders zımbırtısı için, adam piyanodan verdiği seslerin aynısını çıkarmamı bekliyor benden. 3 denemenin sonunda "3'ü de yanlış" diyor, ama hemen göndermeye utandığı için muhtemelen, birkaç tane daha denetiyor. Oysa benim kulağım iyidir ya! Öyleydi en azından lisedeyken. 'Papatya'yı çok güzel söylediğim için "Papatya" derdi müzik hocası bana. Hatta bi sene Köyceğiz civarına geziye giderken, otobüsteki anons mikrofonuyla şarkı söylediğimde tarih hocası da "Aa.. kim söylüyor bunu? Ne güzel sesi var.." falan demişti arkamdan, gerçekten yaa :))
Sonra, babam her yazı yazma muhabbeti açıldığında, benim okulun internet sitesinde yayınlanmış kompozisyonumu hala sakladığını belirtip kitap yazmamı beklediğini ima ediyor. İma da sayılmaz hatta, emrivaki yapıyor resmen! :) "beisa~ da kitap çıkarır o zamana kadar..." falan diyor laf aralarında. Bloglara yazdığımı öğrendi, benden çok sevindi ya, şaka gibi. Pratik olurmuş, elim alışırmış.
Bir de annem var tabi. Fransa'daki bilmemne şirketi tarafından düzenlenen 'Bir Gazetenin İlk Sayfasını Tasarlama' gibi bi yarışmada ~yarışmanın dandikliğine bak ya!~ grupça birinci olduktan sonra ~okulumuzun ödülü de yukarıda bahsettiğim geziye ücretsiz katılımdı~, benim renklendirmede, düzenlemede falan çok iyi olduğuma kanaat getirip patchwork işlerinde yardımcı olmamı istemişti bir süre, neyse ki o çabuk pes etti.
İşte, lisedeyken ufak tefek bi şeyler yapmışım da, çok büyütülmüş bunlar. Ben de sanata yatkınlığım var, ne de olsa balık'ım diye geçinirdim işte. Ama koro hocasının "Sen bi enstrüman çal, piyano olabilir, flüt olabilir, mandolin olabilir, kulağını hassaslaştırır" demesiyle, bütün gerçekler yüzüme çarptı. Ben en iyisi, yarın gideyim de makalelerin fotokopisini çektireyim.
Şimdiden duyuyor gibiyim: 'Lavaşkiri lavaşkiri yumuşacık kaymak gibi lavaşkiri'
İçimi döktüm, rahatladım.
O değil de, 'Yetenek Sizsiniz' diye bir yarışma mı ne başlayacaktı, ona mı katılsam? :p
P.s: Yine de dinlemek, okumak, izlemek falan yetiyor bana ya. Şimdi fatoş'u izleyeceğim zaman, kendim söylemiş kadar heyecanlanırım mesela. Kızın sesi valla güzel ya, Kelly Clarkson'ın Because of You'sunu söylediği bi videosu var bende, harika resmen! İsteyene gösterebilirim hatta :p
Koro seçmelerine giriyorum mesela, bölüm dışı seçmeli ders zımbırtısı için, adam piyanodan verdiği seslerin aynısını çıkarmamı bekliyor benden. 3 denemenin sonunda "3'ü de yanlış" diyor, ama hemen göndermeye utandığı için muhtemelen, birkaç tane daha denetiyor. Oysa benim kulağım iyidir ya! Öyleydi en azından lisedeyken. 'Papatya'yı çok güzel söylediğim için "Papatya" derdi müzik hocası bana. Hatta bi sene Köyceğiz civarına geziye giderken, otobüsteki anons mikrofonuyla şarkı söylediğimde tarih hocası da "Aa.. kim söylüyor bunu? Ne güzel sesi var.." falan demişti arkamdan, gerçekten yaa :))
Sonra, babam her yazı yazma muhabbeti açıldığında, benim okulun internet sitesinde yayınlanmış kompozisyonumu hala sakladığını belirtip kitap yazmamı beklediğini ima ediyor. İma da sayılmaz hatta, emrivaki yapıyor resmen! :) "beisa~ da kitap çıkarır o zamana kadar..." falan diyor laf aralarında. Bloglara yazdığımı öğrendi, benden çok sevindi ya, şaka gibi. Pratik olurmuş, elim alışırmış.
Bir de annem var tabi. Fransa'daki bilmemne şirketi tarafından düzenlenen 'Bir Gazetenin İlk Sayfasını Tasarlama' gibi bi yarışmada ~yarışmanın dandikliğine bak ya!~ grupça birinci olduktan sonra ~okulumuzun ödülü de yukarıda bahsettiğim geziye ücretsiz katılımdı~, benim renklendirmede, düzenlemede falan çok iyi olduğuma kanaat getirip patchwork işlerinde yardımcı olmamı istemişti bir süre, neyse ki o çabuk pes etti.
İşte, lisedeyken ufak tefek bi şeyler yapmışım da, çok büyütülmüş bunlar. Ben de sanata yatkınlığım var, ne de olsa balık'ım diye geçinirdim işte. Ama koro hocasının "Sen bi enstrüman çal, piyano olabilir, flüt olabilir, mandolin olabilir, kulağını hassaslaştırır" demesiyle, bütün gerçekler yüzüme çarptı. Ben en iyisi, yarın gideyim de makalelerin fotokopisini çektireyim.
Şimdiden duyuyor gibiyim: 'Lavaşkiri lavaşkiri yumuşacık kaymak gibi lavaşkiri'
İçimi döktüm, rahatladım.
O değil de, 'Yetenek Sizsiniz' diye bir yarışma mı ne başlayacaktı, ona mı katılsam? :p
P.s: Yine de dinlemek, okumak, izlemek falan yetiyor bana ya. Şimdi fatoş'u izleyeceğim zaman, kendim söylemiş kadar heyecanlanırım mesela. Kızın sesi valla güzel ya, Kelly Clarkson'ın Because of You'sunu söylediği bi videosu var bende, harika resmen! İsteyene gösterebilirim hatta :p
